Geld en status

Modeontwerper Dirk Van Saene in het dubbelinterview in Magazine 19 (september 2014), de weekendbijlage van de NRC, beantwoordt de vraag of hij zuinig is met geld: ‘Nee helemaal niet. Het enige waar ik geen geld aan kan uitgeven is kleding.’ Op de vervolgvraag van de interviewer hoe dat komt, zegt hij: ‘Ik weet er teveel van. Het is zo vaak oplichterij! Prijzen zijn soms zo gigantisch, dat is waanzin. Vroeger kreeg je daar couture voor, maar nu is dat echt niet beter dan confectie. Het lijkt wel of kwaliteit, klasse, ouderwets is.’

Vriendin E. heeft jaren geleden een jurk gekocht van Dirk Van Saene getiteld: Blauwtje.

Ze draagt hem geregeld en heeft er nog steeds veel succes mee.

Ik ben nooit iemand geweest die veel geld uitgaf aan kleding. Ik koop liever één goed ding dat wat duurder is dan vijf goedkope kledingstukken. Daarom hangen er in mijn kledingkast overhemden die jaren oud zijn, maar die ik nog steeds met veel plezier draag. En dan is er nog het gegeven dat ik me hecht aan kledingstukken. Als het moet, verstel ik graag. 
Jaren geleden was ik met een klas in Düsseldorf en we stonden voor de winkel van Jill Sander. Een leerling vroeg waarom die trui dat astronomische bedrag kostte. Het was een gewone trui van een goed materiaal en in een mooie kleur. Het enige wat ik kon antwoorden was dat ik begreep dat je voor exclusiviteit wat meer moet betalen, maar eigenlijk kon ik het niet uitleggen.

Daarom vind ik het antwoord van Dirk Van Saene op de vraag ‘Houdt u wel van de modewereld?’ zo begrijpelijk. Hij zeg: ‘Ik vind het vre-se-lijk. Ik heb het niet over de ontwerpers, maar de mensen eromheen. Het gaat allemaal over geld en status, je belangrijker voelen dan iemand anders: mensen die in de mode werken, denken dat ze een trapje hoger staan dan de anderen. Terwijl: we zijn met kleding bezig, met stoffen - zo verheven is dat niet.’
Waarschijnlijk is dat voor mij een reden waarom ik soms zo'n verzet voel tegen de modewereld. Mijn afkomst en studie aan de Sociale Academie zal daar ook mee te maken hebben. Ik heb een sterke haat/liefde-verhouding met de modewereld; ik voel gauw de ongelijkheid die er uitstraalt, het ondemocratische aspect van kleding, het stands- en klasseverschil wat er ook inzit. Dat strookt niet met mijn (politieke) visie op de samenleving.