In de weekendbijlage DeLuxe van september 2014 van de NRC las ik het interview met modeontwerpers Walter Van Beirendonck en Dirk Van Saene. Een interview waarin ik veel van mijzelf herkende. Hun jeugd en mijn jeugd. Hun idee over mode en mijn idee over mode. Hun uitspraken leken op sommige momenten een kopie van mijn gedachten.
Walter Van Beirendonck: ‘Mode is voor mij communicatie. Kleren zijn voor mij niet genoeg. Ik wil er altijd iets mee vertellen. Er zijn belangrijker zaken dan trends. Dat heb ik vanaf het begin gehad, dat zit in me. Daar begint het idee voor een collectie altijd mee.’
Dat idee ken ik. De oppervlakkigheid waarmee kleding wordt ontworpen en geproduceerd, staat me tegen. Trend na trend wordt nagejaagd. Voor de zoveelste keer komt punk als thema voorbij. Nep-leren broeken met studs, schoenen met studs. Jongeren kopen een t-shirt met een print van de Sex Pistols, maar ze hebben geen notie van wat punk was. En na één seizoen is het weer voorbij. Vandaag zag ik hier weer een voorbeeld van in de etalage van Sacha schoenen. Weer een herhaling.
Dat soort mode heeft geen diepgang, kent geen fantasie. De opvatting dat kleding meerdere seizoenen kan meegaan, is totaal afwezig. Die mode gaat vaak over consumeren in plaats van communiceren.
Mijn opleiding aan de Kunstacademie in Arnhem heeft me veel geleerd over de zeggingskracht van kleding. Mooi en leuk waren woorden die niet gebruikt mochten worden. Het waarom was belangrijk. Wat wil je ermee zeggen? Wat is je verhaal?
Zo studeerde ik af met twee mannencollecties met het thema Heroes. Mannen als helden en anti-helden. Een verhaal met veel stofbewerkingen: van geschilderde camouflagevlekken op een transparant zijden legerjasje tot een pak van PLO-shawls met veel gouden kwastjes. Mijn verhaal ging over klassieke beelden van mannen door de eeuwen heen. De jager gecombineerd met de motorrijder, de armoede van de verzetsstrijder samen met de absurde rijkdom van de sjah van Perzië. Als je zoiets draagt, zend je daarmee ook een bericht uit.
Kleding is je tweede huid, en is daardoor een belangrijk communicatiemiddel. Dat heb ik daar geleerd.
Walter Van Beirendonck: ‘Mode is voor mij communicatie. Kleren zijn voor mij niet genoeg. Ik wil er altijd iets mee vertellen. Er zijn belangrijker zaken dan trends. Dat heb ik vanaf het begin gehad, dat zit in me. Daar begint het idee voor een collectie altijd mee.’
Dat idee ken ik. De oppervlakkigheid waarmee kleding wordt ontworpen en geproduceerd, staat me tegen. Trend na trend wordt nagejaagd. Voor de zoveelste keer komt punk als thema voorbij. Nep-leren broeken met studs, schoenen met studs. Jongeren kopen een t-shirt met een print van de Sex Pistols, maar ze hebben geen notie van wat punk was. En na één seizoen is het weer voorbij. Vandaag zag ik hier weer een voorbeeld van in de etalage van Sacha schoenen. Weer een herhaling.
Dat soort mode heeft geen diepgang, kent geen fantasie. De opvatting dat kleding meerdere seizoenen kan meegaan, is totaal afwezig. Die mode gaat vaak over consumeren in plaats van communiceren.
Mijn opleiding aan de Kunstacademie in Arnhem heeft me veel geleerd over de zeggingskracht van kleding. Mooi en leuk waren woorden die niet gebruikt mochten worden. Het waarom was belangrijk. Wat wil je ermee zeggen? Wat is je verhaal?
Zo studeerde ik af met twee mannencollecties met het thema Heroes. Mannen als helden en anti-helden. Een verhaal met veel stofbewerkingen: van geschilderde camouflagevlekken op een transparant zijden legerjasje tot een pak van PLO-shawls met veel gouden kwastjes. Mijn verhaal ging over klassieke beelden van mannen door de eeuwen heen. De jager gecombineerd met de motorrijder, de armoede van de verzetsstrijder samen met de absurde rijkdom van de sjah van Perzië. Als je zoiets draagt, zend je daarmee ook een bericht uit.
Kleding is je tweede huid, en is daardoor een belangrijk communicatiemiddel. Dat heb ik daar geleerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten