Social Media

Tumblr 15 Oktober 2014

Ik blijf een fascinatie hebben voor Social Media.
Op Facebook, LinkedIn en Tumblr beweeg ik mij dagelijks.
De foto van de dag op Tumblr link ik naar Facebook.
Mijn blog gaat via Blogger, met een link naar LinkedIn en Facebook.
Ik ben daar in de loop van de jaren handig in geworden,
en het hoort bij mijn dagelijkse rituelen.
Soms doe ik er veel op, soms plaats ik maar één bericht.

Op mijn vorig bericht op mijn blog kreeg ik verschillende namen door van coaches
die mij wellicht wat verder zouden kunnen helpen in het proces.
Dat is bijzonder om te lezen, omdat je dan ook weet dat je 'volgers oftewel lezers'heb
die met mij meedenken en die hun ervaring met een coach willen delen.

Via Facebook kreeg ik de volgend opmerking van vriendin E. te lezen:
'Je noemt helemaal niet je kwaliteiten als kunstenaar.
Je hebt grote scheppende kracht en geweldige ideeën.'
En vriendin T. schreef: 'Ik wil je ook wijzen op je bindende kracht.'

Reacties krijgen is een cadeau.
Ze zetten me aan het denken en ze doen me goed.
Via deze weg wil ik mijn lezers daarvoor bedanken,
maar ik wil hen nu ook vragen om mijn blog te delen via hun contacten.
Het begrip 'delen' heeft voor mij veel waarde.
'Geven is krijgen en delen is vermenigvuldigen.'
Dat is al jaren een gezegde dat ik veel gebruik
en waar ik in mijn leven veel mee te maken heb gehad.

Ondertussen heb ik contact gezocht met een coach in Arnhem.
Ik wacht nu op haar antwoord.

Denkwerk

Olafur Eliasson
Cold Wind Sphere (2012)
Centre Pompidou, Parijs

Tot nu toe is in mijn blog veel te lezen over textiel.
Vriend G. zei: 'Betekent dat iets?'
Ja, het betekent natuurlijk dat ik een grote liefde heb voor textiel.
'Maar, is dat dan een richting?' vroeg hij.
'Of is er een andere richting die misschien wel leuker is?
Iets total anders, iets wat je nu nog niet weet?'

Wat kan en wil ik eigenlijk?
Waar sta ik op dit moment?
Onderschat ik mijn capaciteiten?
Moet ik 180 graden draaien?
Welke vragen moet ik mijzelf stellen?
In welke richtingen kan ik denken?

Ik voel goed dat ik weg wil.
De urgentie is er.
Ik wil graag loslaten en springen, hoe enerverend dat ook is.

Een paar weken geleden had ik een tweede gesprek bij Personeelszaken van mijn ROC.
We zetten een aantal capaciteiten van mij op een rijtje.
Hier is een begin.

- Ik heb twee HBO-opleidingen gevolgd met verschillende invalshoeken:
  sociaal cultureel werk en modeontwerp.
- Ik heb bijna 25 jaar onderwijservaring in het Mbo, met een doelgroep die niet 
  altijd makkelijk is.
- Ik heb diverse zaken gedaan naast het primaire onderwijsproces:
  internationale modeprojecten opgezet en gecoördineerd,
  een buitenlands stagebeleid ontwikkeld en uitgevoerd.
- Engels spreken en schrijven is geen enkel probleem.
- Ik ben altijd op zoek naar andere invalshoeken, vanuit mijn creatieve geest die op
  de juiste plek tot grote dingen in staat is.
  Nieuw en anders is voor mij een vanzelfsprekendheid.

Ja, zul je nu denken, dan zit je toch op de goede plek!
Nee, dat is nu niet meer het geval.
De uitdaging is weg aan het raken.
Het systeem van het huidige Mbo-modeonderwijs gaat een kant uit waarin voor 
mij te weinig uitdaging zit.
Dat is niet goed voor mij, maar ook niet voor collega's en leerlingen.

Ik denk na over coaching van buitenaf.
Niet om te weten wie ik ben, maar om te zorgen dat ik zicht op een andere baan krijg.
Een job-coach dus, die met mij een weg kan uitstippelen.
Om samen bijvoorbeeld een 360 graden scan te bespreken.

Maar waar vind ik een goede?
Het liefst een klein bureau met een geschikt iemand.
Vier of vijf gesprekken.
Kort en krachtig.

Iemand een idee?

Nadenken