Bericht 14

Afgelopen vrijdag was ik samen met beeldend kunstenaar Francisca Vonck en haar dochter Amber op basisschool WSV in de Watergraafsmeer, Amsterdam.  We werken daar in het kader van het project ‘Modemix’ van de Stichting Kunsteducatie ‘De Rode Loper op School’.

Voor dat project fotografeer ik de creaties die de kinderen maken aan het einde van de tweede les.

(Zie ook Bericht 6.) Maar vrijdag was het de eerste les en daar was ik ook bij omdat het leuk is te zien wat er gebeurt en om de sfeer op de school en in de klas te proeven.

Twee klassen van dertig kinderen in de leeftijd van 8 jaar. Ja, dertig kinderen en één leerkracht!  

Slimme kinderen, stille kinderen, druktemakers, uitslovers en meer types zitten er in zo’n groep.

Als juf of meester zal je daar elke dag maar mee te maken hebben:  orde houden, afspraken maken, om stilte en concentratie vragen, kinderen corrigeren en stimuleren en dan ook nog zorgen dat het leerproces van elke leerling goed verloopt.  Bijsturen als dat nodig is en dit alles natuurlijk ook bespreken met ouders en het team. Heel wat als je daar voor staat, bedacht ik me, toen ik het allemaal zag.

‘Zo zou eigenlijk elke les moeten zijn,’ zei de juf van de tweede groep tegen mij nadat we een uur bezig waren geweest. ‘Dit kunnen ze allemaal en ze hebben allemaal twinkelende ogen. Ook leerlingen die niet sterk in leren zijn, of onzeker zijn over zichzelf, kunnen dit.’

‘Dat begrijp ik,’ antwoorde ik. Maar hoe doe je dat? Of beter gezegd: hoe zou het moeten?

Er zijn veel onderwijsrichtingen zoals Dalton, Montessori, Jenaplan, Freinetscholen. Maar wat als je een kind bent dat er niet inpast? Of als je daar als leerkracht niet inpast?

We kwamen er niet uit, maar ik begreep dat ze zich dat afvroeg.

Toen ik wegging en mijn jas in de docentenkamer ophaalde, was daar een leerkracht die hartige taartjes versierde met waterkers. Hij bleek met kleuters te werken en aangezien die vrijdagmiddag niet op school waren, leerde hij in die uren kinderen koken en bakken. En samen opeten natuurlijk.

‘Ik wil graag dat het goede mensen worden,’ zei hij. ‘En daarom is dit heel erg nodig. Net zo nodig als wat jullie in de klassen doen.’

Kijk, daar gaat het natuurlijk om in het onderwijs: dat het goed mensen worden!

Bericht 13

Na lang nagedacht te hebben en na een goed coaching gesprek heb ik het besluit genomen om voor mijzelf te gaan beginnen:  ZZP-er voor de klussen waar ik mee bezig wil zijn, naast mijn tijdelijke baan bij SintLucas.

Ik meldde me digitaal bij de Kamer van Koophandel en afgelopen donderdag kon ik me inschrijven in dat grote gebouw aan het IJ. Een jonge vrouw deed de inschrijving . Ze las mijn geboortedatum en  zei ze dat dat een goede dag was. ‘Ben jij soms ook op zeven augustus jarig?’ vroeg ik. ‘Ja’, antwoorde ze met een lach. Zij dertig jaar en ik bijna zestig. Een mooier begin van mijn inschrijving kon ik me niet voorstellen. En dat ook nog op Internationale Vrouwendag.

Bij het horen van de naam van mijn bedrijf ‘Overstap’ zei ze direct dat dat een probleem kon worden. Als er meer bedrijven zijn die zo heten, is dat moeilijk. Dat had ik ook al gezien toen ik naar een domeinnaam zocht. Overstap.nl was namelijk weg.

Een andere naam dus. ‘Overstapper’ dacht ik in een flits, en die heb ik nu als (voorlopige) naam.

Voor ontwikkeling van strategieën, vormgeven en begeleiden van projecten op het gebied van onderwijs, textiel, mode en beeldende kunst. De naam is altijd te veranderen en nieuwe naamkaartjes laten maken is ook niet zo moeilijk. Ik wil een korte en heldere naam die over beweging gaat: van A naar B en verder. Nog even verder denken,  maar ideeën zijn natuurlijk altijd welkom.

Voor de rest ging alles snel en overzichtelijk.  

Mijn inschrijving valt onder: Organisatie-adviesbureaus en Dienstverlening voor het onderwijs. 

Dan was er de aanmelding bij de belastingdienst en de aanvraag van mijn btw-nummer. Ik betaalde en kreeg een map mee met info en papieren.

Dat was alles.

Het regende toen ik buitenkwam. Ik liep naar de metro door de prachtig betegelde fietstunnel waar een geweldig groots zeevaarttafereel te zien is. Hijs de zeilen!,  dacht ik, en met volle kracht vooruit! 

Thuis dronken we een fles pro secco.