Weken niets geschreven

Al een paar weken niets geschreven.
Toch zijn er dingen gebeurd die het vermelden waard zijn.

Waarom schrijf ik dan niet?

Ik had toch het plan om op dit blog met grote regelmaat wat te publiceren?

Wat belemmert me?
Hoe vrij kan en wil ik schrijven?
Laat ik maar beginnen.

In november had ik een tweede gesprek bij De Schone Kleren Campagne. Het was een prettig en inhoudelijk gesprek. Ik kwam erachter dat ik veel weet over schone en minder schone kleren en dat ik mijn mening over de negatieve kanten van de kledingindustrie goed kan formuleren. Ik bood mijn diensten aan voor verbetering van de lessen op hun website. In december hoor ik of ze hierop willen ingaan. Die stap is gemaakt dus.

Een aantal weken geleden trof ik vriend/coach G. op een opening. Hij vroeg hoe hetproces gaat met mijn overstapplan en waar ik nu sta. Direct daar achteraan: ‘Ik ga twee coachgesprekken met je doen, want ik wil je graag helpen daar achter te komen.’ Ik zei direct ja en de afspraak werd gemaakt voor 12 november bij mij thuis.

Het werd een intensieve sessie van ruim twee uur. Stevig en confronterend, maar ook met begrip. Er werd een kruispunt op de tafel gelegd met een stip in het midden. Vier wegen kwamen uit op dat kruispunt. Waar kom ik vandaan? Waar wil ik heen? Wat kan ik? Welke weg moet eerst gegaan worden? Er kwamen woorden op die wegen. Woorden van mij.

De weken voor het gesprek had ik het gevoel dat iets in mij blokkeerde. Iets dat waarschijnlijk heel dichtbij lag, maar ik zag het niet en kon het niet vinden.
Tijdens de sessie ontdekte ik dat het inderdaad heel dichtbij was: het werd een stevige maar ook liefdevolle confrontatie met de man met wie ik dertig jaar heb geleefd en die afgelopen jaar is overleden. Een lange periode heb ik mezelf niet centraal gesteld; door de omstandigheden kon ik dat ook niet. Maar nu wil en moet ik dat wel doen. Daar werd ik me van bewust. Ik wil het doorwerken en er iets van/over maken.

Dat betekent dat ik moet opruimen om verder te komen. Letterlijk en ook meer dan letterlijk. Mijn huis verder opruimen en er meer mijn eigen stempel op drukken. Dat ga ik de komende weken doen, en het hoeft niet meteen af. Het borrelt bij me vanbinnen. Verandering kost tijd, en die moet ik hier voor nemen. Alleen dan kan er ruimte  ontstaan en zal de energie gaan stromen. Ik voel dat het klopt.